Drzewo do samego nieba
Tytułowe drzewo rośnie wśród starych brzydkich kamienic okalających jeszcze brzydsze podwórko. Lubi je wielu lokatorów, ale przede wszystkim lubią je dzieci, a zwłaszcza chłopcy, którzy spędzają na nim każą wolną chwilę. Z tej perspektywy - kolejnych konarów rosłego drzewa - poznają sąsiadów, zaprzyjaźniają z nimi, uczą się rozumienia ich problemów, które są czasami bardzo trudne (np.
samotność bardzo sympatycznej i życzliwej dzieciakom starszej pani, która podczas wojny straciła własne dzieci). Stare kamienice są przeznaczone do rozbiórki, a drzewo do wycięcia. A jednak to ono właśnie przetrwa - dzięki dzieciom i niektórym dorosłym.
Piękna, pełna poezji opowieść o wydźwięku ekologicznym. Bardzo pomysłowe, przemyślane ilustracje, obecnie w zbiorach Muzeum w Zamościu.
Odpowiedzialność: | Maria Terlikowska ; ilustracje Teresa Wilbik. |
Hasła: | 1901-2000 Chłopcy Drzewa Dziedzińce i podwórza Miasta Ochrona przyrody Przyjaźń Wrażliwość Wyobraźnia Opowiadania i nowele Literatura polska |
Adres wydawniczy: | Warszawa : Krajowa Agencja Wydawnicza, 1978. |
Wydanie: | Wydanie II. |
Opis fizyczny: | 45, [3] strony : ilustracje ; 20 cm. |
Forma gatunek: | Książki. Proza. |
Powstanie dzieła: | 1975 r. |
Twórcy: | Wilbik, Teresa. (1938- ). Ilustracje |
Odbiorcy: | Dzieci. 6-8 lat. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)